मी कविता केली...

कविता मी केली होती...
ती येण्याआधी.. ती आली तेव्हा..
ती होती तेव्हा.. अन् ती गेली तेव्हा..

कविता मी केली होती..
मी आनंदी असताना.. काही स्वप्न पाहताना..
काही स्वप्न मोडताना.. अन् त्यामुळेच निराश होताना..

कविता मी केली होती..
पावसात भिजताना... उन्हात होर्पलताना..
थंडीत कूड्कडताना अन् वारा शोंबतना..

कविता केली होती मी
तेव्हाही, जेव्हा चंद्र रात्रभर हसला..
तेव्हाही जेव्हा.. सूर्य ढगांमधे हरवला..
अं जेव्हा... हे दोघेही नव्हते तेव्हा..

कविता केली मी..
अगदी निराश झालेल्या एका युवावर..
शब्दांवर राज्य करणार्‍या कविवर...
प्रेमात पडलेल्या युवतीवर ही...


पण कविता, शब्द, यमक...
यांनीच दिली मला साथ..
त्यातून मांडले मी विषय जे...
त्यातून उलगडले विश्व जायांचे..
त्यांची साथ कधी मिळालीच नाही...

तेव्हा मी कविता केली...
माझ्यावरच... ती होती... मौनाची....