कित्येक वेळा जन्मभर
उभा असतो वृक्ष...
वाट पाहतो पावसाची...
जरी होऊन जातो रूक्ष..
पाउस काही पडत नाही..
पालवी काही फुटत नाही..
शेवटी गळून पडतो धरेवर...
पण त्याची इच्छा पुरी होत नाही..
नंतर कधीतरी येतो पाउस..
मग त्या खोडात पालवी फुटते..
पण अश्या वेळी त्या वृक्षाला..
खरेच... कसले सुख मिळते?
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा